In 2022 - 2024 maakte ik de tweedelige documentaire ‘Hermantje’.
Deel 1 | De Joodse Herman Polak (86 jaar) heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog als klein jongetje – vanaf 3 jarige leeftijd, niet op 1 of 5, maar op 18 onderduikplekken gezeten. In tegenstelling tot zijn zus Félice, die de gehele onderduik op 1 adres kon verblijven. Herman dook onder zonder zijn ouders en zus. Na ieder verraad is hij op een nieuw adres ondergebracht en heeft hij steeds opnieuw weten te ontsnappen uit handen van de Duitsers. Achttien moedige gezinnen gaven Herman steeds een paar weken of zelfs maanden onderdak en probeerden daarmee het leven te redden van een voor hen onbekend Joods jongetje. Het verhaal van Herman Polak is zo’n extreem voorbeeld van wat een kind in een oorlogssituatie doorstaat en van hoe een mens nadien het leven weer kan oppakken dat het wezenlijke vragen en problemen uitvergroot en buitengewoon tot de verbeelding spreekt voor anderen.
Deel 2 | In ‘Hermantje - een leven na overleven' deelt Herman Polak zijn ervaringen na de oorlog. De langdurige nasleep van trauma's voor overlevenden blijft vaak onderbelicht. Voor velen, waaronder Herman, bracht de bevrijding geen directe vrede. Hoe voelt het om gediscrimineerd te worden op basis van afkomst of cultuur? En welke littekens heeft Herman overgehouden aan zijn tijd van onderduiken en onrecht? De oorlog heeft diepgaande sporen nagelaten en bij Herman heeft het geleid tot een langdurig gevoel van schaamte over zijn Joodse identiteit. Hoe ziet hij dit nu, nu hij eind tachtig is?
Met steun van VFonds Cultuurfonds Stichting Erven Witteveen Etty Hillesum Centrum
